In 1998 kwam ik in het AZC Harlingen terecht omdat er vraag was naar mensen die Nederlandse les wilden en konden geven. Tevens verzorgde ik kinderactiviteiten met een stagiaire en maakte ik muziek met de bewoners.
Ook maakte ik vrienden en kwam ik bij 7 families over de vloer. Zeer gastvrije en lieve mensen. Soms kon ik amper naar huis komen en verstopte ik mij.
Soms vroegen de kinderen of ze mee mochten naar mijn kamer en dat vond ik heel confronterend. Temeer omdat een ROMA familie met 3 kinderen al tien jaar op een kamer woonde en ik een heel huis had, eerst met mijn 3 kinderen, later alleen.
Op een keer hadden we een kerkdienst met feestelijke dans van de kinderen georganiseerd. Het koor begon te zingen en de dirigent te dirigeren. Een van een tweeling zei: wat doet die man, wordt hij niet goed.